Matematyka Synchronicznego Porządku

W źródle stanowi Synchroniczny Porządek czystą Matematykę; Matematykę Czwartego Wymiaru. Liczba poprzedza świadomość. Liczba jest Supramentalna – poza umysłem. Liczba daje umysłowi poczucie porządku, harmonii i organizacji. Porządek synchroniczny oparty jest na zestawie czwarto-wymiarowych stałych matematycznych. Galaktyczny Kompas pokazuje kompletne matematyczne zasady Czwartego Wymiaru Czasu.

Ogrom uniwersalnego porządku Czasu można poznać dzięki prostym matematycznym kodom i prawom, przy czym najbardziej podstawowym jest sformułowanie stosunku: 4: 7 :: 7: 13. W tym sformułowaniu zakodowany jest stosunek uniwersalnej częstotliwości synchronizacji: 13:20.

Wszystkie liczby stanowią kompozyty i / lub czynniki. Pierwotnymi liczbami czasu są 4, 7, 13 i 20. Pierwotnymi liczbami przestrzeni są 4, 5 i 9. Częstotliwość Prawa Czasu wynosi 13:20 – między 13 a 20 to siedem. Od 3 do 7 to cztery. Tutaj leży stała formy, która ustala stosunek 4: 7 :: 7: 13. Cztery to korzeń, siedem to łodyga, a trzynaście to owoc. Jest to pierwotny stosunek i Kosmologia Prawa Czasu.

W tej konstrukcji są trzy jednostki po obu stronach siódemki – takie jest podstawowe prawo trzech. 3 + 3 = 6. Sześć jest podstawą porządku szesnastkowego.

3 + 1 + 3 = 7;
6 + 1 + 6 = 13.

Konstrukty równoległe można wyprowadzić z podwojenia prawa trzech. Mamy więc 7, 13 i 20. Chodzi o to, że podstawowe sformułowanie liczb i wzorów w czasie jest zawarte w tym sformułowaniu.

Szczególnie z siódemką i trzynastką mamy do czynienia z wyjątkowo kosmicznymi częstotliwościami, przy czym 7 pochodzi z przedziału straconego czasu z wieczności, a 13 jest funkcją 4: 7 :: 7: 13, która tworzy nieskończone kosmiczne cykliczne wzory. Następnie 13 formuje się w rodzaj spirali znanej jako fala. Dla porównania, przestrzeń jest strukturą statyczną.

1 + 2 + 3 + 4 = 10. Dziesięć to podstawa dziesiętna.
7 + 13 = 20. Dwadzieścia to podstawa wigezymalna.

Czwarty wymiar opiera się na 20, a trójwymiarowa przestrzeń (jako materia) opiera się na 10. Ta różnica współczynników tworzy wyższe eteryczne wzory Czasu w stosunku do gęstszych wzorów przestrzeni.

Dynamic Numbers of Time

Static Numbers of Space

Struktury symboliczne wywodzą się z pierwotnych liczb czasu: 4, 7, 13 i 20. Liczba 20 (4 x 5) faktycznie zawiera piątą siłę przestrzeni. Innymi słowy, 20 jest funkcją czasu (7 i 13). Jest to także funkcja przestrzeni (4 x 5). Kiedy pomnożymy liczby przestrzeni 4 x 5, dochodzimy do 20 – liczby pierwszej. Dlatego 20 to magiczna liczba, która obejmuje zarówno przestrzeń, jak i czas. To dlatego dwadzieścia jest znane jako liczba całości, a 20 do kwadratu to 400, czysta fraktalna częstotliwość całości.

W układzie pionowym 400 jest zapisywane jako 1.0.0, w pozycjach 1-jednostkowych i 20-jednostkowych jest zero jednostek, a 1 w pozycji 400-jednostkowej. To jest całość. Kwadrat całości czasu (400) jest czterokrotnie większy niż kwadrat sumy przestrzeni (100). Mimo to vigesimal 1.0.0 wygląda na 100 dziesiętnych.

Reklama